معلم 36 ساله و متاهل امریکایی از دانش آموز 14 ساله خود باردار شد.این خانم 36 ساله که دارای دو فرزند است اعتراف کرده از نوجوان 14 ساله ای که سابقا شاگرد او بوده باردار شده است. این پسر نوجوان توسط دختر 14 ساله این خانم که همکلاس اوست به خانه معلم سابقش راه یافت.خانم سوتلو بعد ازاینکه مادر این پسر بچه به اداره پلیس رفته و جزئیات این رابطه نامشروع را فاش کرد دستگیر شد.

این نوجوان 14 ساله در اعترافات خود اعلام کرده است که حداقل هفته ای یک بار با این خانم که به عنوان معلم در مدارسزیادی در ایالت فلوریدای امریکا به تدریس مشغول است رابطه برقرار کرده است.این زن در اعترافات خود میگوید اولین بار این پسر را که برای حل مشکلات درسی اش همراه دخترش به خانه او آمده است دیده بود و بعد از مدتی این رابطه تبدیل به عشقی آتشین شد و ماههاست که این دو با هم رابطه داشته اند .

او میگوید ماه گذشته بعد از مراجعه به بیمارستان متوجه شد  که باردار است. او به اتهام رابطه با یک نوجوان که به سن قانونی نرسیده است در زندان به سر میبرد و گفته میشود قاضی پرونده برای او وثیقه 75 هزار دلاری در نظر گرفته است.

12 اردیبهشت ماه سال 1275 بود که گلوله میرزا رضا کرمانی به 50 سال حکومت ناصرالدین شاه، چهارمین شاه سلسله قاجار، پایان داد. او به دلایل بسیاری به یکی از معروف‌ترین پادشاهان ایران در دنیا تبدیل شده است. ناصرالدین شاه در زندگی خود به زمینه‌های مختلف هنری علاقه داشت و آن‌ها را پیگیری می‌کرد. نقاشی، عکاسی و خوشنویسی از جمله این هنرها هستند.

ناصرالدین شاه در حیاط کاخ گلستان

عکاسی

شاید علاقه ناصرالدین شاه به عکاسی به زمانی برگردد که ژول ریشار (نخستین معلم زبان فرانسه مدرسه دارالفنون در عهد قاجاریه) با دوربین اهدایی ملکه ویکتوریا از او عکاسی کرد. آشنایی او با دوربین عکاسی و ثبت چهره‌اش، باعث شد خودش هم به این هنر علاقه‌مند شود و دوربین به دست بگیرد.

وقتی 19 سالش بود دستور داد با دوربین عکاسی از تخت جمشید گزارش تصویری بگیرند که هیچ وقت به سرانجام نرسید. بعدها دستور داد آقا رضاخان اقبال‌السلطنه، از درباریان نزدیک شاه، عکاسی را از فرانسیس کارلهیان عکاس فرانسوی) بیاموزد تا بتواند در سفرهای مختلف همراه ناصرالدین شاه باشد و از او عکاسی کند.

نخستین عکسخانه ایران را هم ناصرالدین شاه دایر کرد و با تأسیس رشته عکاسی در دارالفنون از کارلهیان خواست عکاسی را به شاگردان دارالفنون آموزش بدهد.

نقاشی اثر ناصرالدین شاه

سوژه‌های ناصرالدین شاه برای عکاسی زنان حرمسرا، وقایع روزمره در کاخ سلطنتی، پرتره نزدیکان و درباریان، اردوکشی‌ها، ییلاق‌ها، سفرها، مراسم سلام، اسب دوانی‌ها، شهرها، طبقات مختلف مردم و رجال بود. او در عکاسی تبحر داشت و عکس گرفتن از افراد خانواده سلطنتی و اطرافیانش در دربار یکی از لذت‌بخش‌ترین تفریحات ناصرالدین شاه بود.

گزارش‌های تصویری از سراسر ایران، ترویج اصولی عکاسی، پایه‌گذاری نوشتن شرح بر عکس‌ها، توجه به رشد و گسترش دانش نظری و فنی عکاسی و تألیف و چاپ کتاب‌های مرتبط با آن، توسعه عکاسی در میان درباریان و خانواده‌های اشراف، ابداع لقب عکاس‌باشی به عنوان عالی‌ترین رتبه فنی در این حرفه و اعزام برخی محصلان مستعد دارالفنون به اروپا برای یادگیری عکاسی از مهم‌ترین اتفاقات عکاسی در زمان ناصرالدین شاه بود.

همچنین در دوران او حرمسرا با تحول بزرگی روبه‌رو شد. زنان حرمسرا نقش زیادی در مسائل سیاسی ایفا می‌کردند و اجازه داشتند با مردان گفت‌وگو کنند. در همین دوران بود که شاه با عکاسی و نقاشی از زنان، حرمسرا را از حالت یک مکان خصوصی خارج کرد.

نقاشی اثر ناصرالدین شاه

نقاشی

هنر نقاشی نیز یکی از علایق ناصرالدین شاه بود. او از کودکی و نوجوانی به هنر از جمله نقاشی علاقه‌مند بود. او نقاشی را از میرزا ابوالحسن‌خان غفاری (صنیع الملک) که عموی کمال‌الملک بود آموخت و از تکنیک‌های مختلفی برای نقاشی استفاده می‌کرد.

صنیع‌الملک که مدتی را در اروپا زندگی کرده و با آثار هنرمندان اروپایی آشنا شده بود، در بازگشت به ایران از طرف شاه به «صنیع‌الملک» ملقب شد و شاه از او درس می‌گرفت. علاوه بر صنیع الملک، اسماعیل جلایر، محمودخان ملک‌الشعرا و کمال‌الملک از هنرمندان محبوب ناصرالدین شاه بودند.

نقاشی اثر ناصرالدین شاه

هنرمندان در زمان حکومت ناصرالدین شاه جایگاه ویژه‌ای داشتند. بهترین تابلوهای کمال‌الملک در زمان ناصرالدین شاه و با حمایت او خلق شدند. کمال‌الملک هم گاهی به شاه آموزش می‌داد. خود او گفته بود:«ناصرالدین شاه نقاشی می‌دانست، من پیشخدمت بودم، نقاش‌باشی بودم، معلم شاه هم بودم، ناصرالدین شاه پرده می‌ساخت ، صورت اعتمادالسلطنه را شاه ساخته بود، خیلی شبیه بود.»

یحیی ذکاء در کتاب زندگی و آثار استاد صنیع‌الملک درباره علاقه شاه به هنر نوشته است:«شاه عکاسی می‌کرد، شعر می‌سرود و خطاطی می‌کرد و پیش‌تر هم اندکی نقاشی آموخته بود؛ هوس کرد که خود نیز نقاشی و طراحی را دوباره فرا گیرد و برای این کار ابوالحسن خان صنیع‌الملک را به معلمی خود برگزید و مدتی زیر دست او به آموختن دقایق طراحی و آبرنگ سازی پرداخت و در این کار تا حدّی به پیشرفته‌ایی نائل آمد.»

نقاشی اثر ناصرالدین شاه

خوشنویسی

خوشنویسی ایران در زمان حکومت قاجارها یکی از درخشان‌ترین دوره‌های خود را طی کرد. میرزا کلهر،میرزا غلامرضا اصفهانی و محمد حسین شیرازی از معروف‌ترین خوشنویسان ایرانی هستند که در آن زمان می‌زیستند. خوشنویسی از هنرهای مورد علاقه شاهان قاجار و زنان حرمسرا بود. چند نمونه از خطاطی‌های ناصرالدین شاه به خط نستعلیق و شکسته نستعلیق به جا مانده است.

پ.ن: در این گزارش از کتاب «نقاشی و نقاشان دوره قاجار» ترجمه یعقوب آژند و یادداشت کورش صفی‌نیا در نشریه ایران با عنوان «کمال‌الملک جاری در جاودانگی» استفاده شده است.

یک زن گردشگر فرانسوی که ریچارد گی‌یر، هنرپیشه مشهور امریکایی را یک گدای بی خانمان تصور کرده بود، به خیال خود با دادن یک تکه پیتزا به او کمک کرد!

به گزارش شبکه خبری العالم، یک زن گردشگر فرانسوی تکه ای پیتزا به ریچارد گی یر، هنرپیشه مشهور امریکایی داد، در حالی که گمان می کرد وی یک گدای بی خانمان است؛ غافل از اینکه این همان ستاره معروف امریکایی است که در حال اجرای یکی از صحنه های فیلم جدیدش است.

این گردشگر فرانسوی در گفتگو با روزنامه نیویورک پست گفت: سه شنبه گذشته به همراه خانواده خود در نیویورک در حال گشت و گذار بودم که مردی را دیدم که در بین زباله ها در حال جستجوست؛ از این رو تصمیم گرفتم که تکه ای پیتزا به او ببخشم!

تصاویر زیادی که از این حادثه ثبت شد، "کارین جومبو والنیه" گردشگر فرانسوی را در حالی نشان می دهد که کیسه ای که در آن تکه ای پیتزاست و بر آن جمله "نیویورک را دوست دارم" نوشته شده است؛ به ستاره امریکایی می دهد.

گی یر بدون آنکه هویت خود را فاش کند، از این زن پرسید که "چه چیزی در این کیسه است"؟ زن نیز با لهجه ای انگلیسی-فرانسوی، در حالی که عذرخواهی می کرد، پاسخ داد: "یک تکه پیتزاست، ببخشید که سرد است"!

جالب اینجاست که این زن گردشگر فرانسوی دو روز بعد، زمانی به ماجرا پی برد که تصاویر مربوط به کمک خود به این هنرپیشه را در روزنامه ها مشاهده کرد. وی به روزنامه مزبور گفت: حادثه عجیبی است.. باورکردنی نیست!

حرفه ای ترین سوتی ها و گاف های رسانه ای از شبکه پرطمطراقی که مدعی است حرفه ای ترین شبکه جهان است. شبکه ای که بطور حرفه ای تفرقه می اندازد و سعی دارد به زور حکومت کند....

پس از نمایش فیلم ارزشمند «بوسیدن روی ماه» اثر ارزشمند همایون اسعدیان در تلویزیون که روایت دو مادر شهیدِ مفقودالاثر در واپسین روزهای عمرشان را به تصویر کشیده، شاهد ایجاد فضاسازی عجیب درباره این فیلم بوده‌ایم و درباره ‌سانسور نشدن یکی از سکانس‌های این فیلم، مباحثی مطرح شده و سخن از عبور از خطوط قرمز چند دهه اخیر صداوسیما به میان آمده؛ اما آیا واقعاً چنین چیزی شده و در صورت چنین رخدادی، ثلمه‌ای به خانواده‌های ایرانی وارد آمده است؟

به گزارش «تابناک»، وقتی همایون اسعدیان در پی ساخت اثری با محوریت دو پیرزن رفت و در حاشیه این دو کاراکتر، سکانس‌های محدودی با نقش‌آفرینی مسعود رایگان، صابر ابر، سعید پورصمیمی، شاهرخ فروتنیان و شبنم مقدمی در نظر گرفت و شیدا خلیق که قرار بود مکمل بازی این دو پیرزن باشد، ‌سابقه برجسته‌ای نداشت و مضمون فیلم نیز درباره مادران شهید ذکر شد، تصور می‌رفت این اثر یک شکست جدی برای همایون اسعدیان و منوچهر محمدی خواهد بود و در اصطلاح در‌نخواهد آمد.

با این حال «بوسیدن روی ماه»، محصول کستینگ که این دو چهره کارکشته در نظر گرفته بودند، تحسین منتقدان و البته حمله گروهی دیگر را در پی داشت. اسعدیان که با «طلا و مس» فضای سینمای متفاوتی را تجربه کرده بود، حال با «بوسیدن روی ماه» نشان داده بود می‌توان با کمترین بودجه، اثری فاخر ‌خلق کرد که هم نقد اجتماعی جدی ‌و هم مفهومی ارزشی را در خود جای داده باشد و چنان راهی را در پیش بگیرد که حتی مخاطب نه چندان معتقد با این مفاهیم را نیز با خود همراه کند.

بر پایه داستان این فیلمِ دارای ریتم آرام و روان، احترام السادات (شیرین یزدان بخش) و فروغ (رابعه مدنی) دو مادر سالخورده‌ای هستند که سال‌ها چشم به راه بازگشت فرزندانشان از جبهه جنگ هستند و اکنون در غم دوری فرزندشان، دوستی بسیار نزدیکی به یکدیگر پیدا کرده‌اند. آن‌ها هر هفته به ستاد شهدا می‌روند تا خبری از فرزندانشان بگیرند، ولی همیشه به آن‌ها گفته می‌شود ‌خبری از فرزندانشان نیست.

در یکی از همین مراجعات که احترام السادات به تنهایی به ستاد شهدا رفته، به او گفته می‌شود که جسد فرزندش پیدا شده و به زودی آن را تشییع خواهند کرد؛ اما احترام السادات به علت رعایت حال فروغ که به سرطان مبتلا شده و پزشکان هم گفته‌اند، مدت زمان زیادی زنده نخواهد بود، از فیض یکی از مسئولان (صابر اَبَر) خواهش می‌کند تا به فروغ بگوید، جسد پیدا شده متعلق به پسر اوست، ولی مسئول ستاد به شدت با این تصمیم مخالفت می‌کند و در مقابل با اراده حاجی مصطفوی مسئول سابق مواجه شد که حال او کنار گذاشته شده و در گورستان ماشین فعالیت می‌کند و به نوعی نماد فراموشی یک نسل است.

مخالفت‌ها توسط برخی اشخاصی شکل گرفت که با کاراکتر صابر ابر همذات‌پنداری کردند؛ صابر ابر نماد برخی جوان‌ها تعبیر شد که قصد بالا کشیدن خود را به هر شکل ممکن دارد و با واکنش حاجی مصطفوی (مسعود رایگان) که سابقاً خود از مسئولان بوده، روبه‌رو می‌شود که در سکانسی به فیض (صابر اَبَر) می‌گوید: «نمی‌دونم از کجا اومدی ولی می‌دونم کجا می‌خوای بری» و این جریان تا همین جا ادامه دارد؛ جریانی که حال به نمایش این فیلم در تلویزیون بدون حذف یک سکانس نقدهایی وارد کرده‌اند، ولی ظاهراً به جز این جریان، حساسیتی ‌در این باره پدید نیامده است.

در سکانسی که ظاهراً به باور این جریان باید سانسور می‌شده، شیدا خلیق دختری که با احترام السادات (شیرین یزدان بخش) زندگی می‌کرده، تلفن را به احترام السادات می‌دهد و می‌گوید: «تلفن با شما کار دارد... می‌گوید من مصطفوی‌ام» و در حین گفت‌و‌گوی تلفنی احترام السادات، از فروغ خانم، پیرزن دیگر قلیان را می‌گیرد و پک می‌زند و پس از پایان تلفن احترام السادات به شوخی به او می‌گوید: «دوست پسر پیدا کردی؟» که با واکنش احترام السادات مواجه می‌شود.

این سکانس از تلویزیون پخش شد و اتفاقی نیز نیفتاد؛ اما به باور برخی، باید این سکانس که از خطوط قرمز چند دهه اخیر تلویزیون در نشان دادن قلیان کشیدن زنان و به کار بردن لفظ «دوست پسر» گذشته‌، پخش نمی‌شد! شاید در نقد این دیدگاه که همچنان مدافع سانسور اتفاقات روز جامعه است، تنها بتوان به مخاطب شبکه‌های ماهواره‌ای ارجاع داد که یکی از دلایلش در فشار گذارد‌ن متولیان برای ‌نمایش ندادن تصویر واقعی (ولو نه چندان دلچسب) از جامعه و ارائه چهره‌ای روتوش شده از فضای جامعه ایرانی است.

حقیقتاً این نوع رویارویی با اتفاقات تاکنون چه دستاورد و بازخورد مثبتی‌ داشته که بتوان از این پس نیز با چنین رویکردی ادامه داد؛ آیا بهتر نیست از روند تازه‌ای که در رسانه ملی نشانه‌هایش به چشم می‌خورد، حمایت کرد؛ روندی که اعتماد مخاطب را به تلویزیون به طور خاص به عنوان آیینه زندگی هر ایرانی بیشتر خواهد ساخت.

دانلود

زندگینامه: نرگس آبیار (۱۳۴۹ -)

او  بیش از یک دهه به ‌صورت حرفه‌ای به داستان ‌نویسی در حوزه کودک و بعضا دفاع مقدس پرداخت. از برخی از آثار او در عرصه دفاع مقدس می‌توان به این آثار اشاره کرد: \"چشم سوم\" با موضوع عملیات والفجر مقدماتی، \"نه روز بود، نه شب\"درباره زندگی شهید حسن عباسپور،\"شکفتن بر هامون\" داستان زندگی شهید فرید تعریف، \"فلسطین، از اشغال تا انتفاضه\"، \"کوه روی شانه‌های درخت\"،\"نادر\".

برخی دیگر از آثار آبیار عبارتند از: \"پسر کرم به دوش و خندق بلا\" نشر افق 86، \"قهرمان قصه ی خل و چل\" نشر سفیر اردهال 88، \"داستان دو پنج \" نشر سفیر اردهال 88، \"عروس آسمان\" نشر دفتر فرهنگ اسلامی 79، داستان کوتاه \" وقت گل محمدی\"، \"شعرهای یک ماهی سیاه آسمون جل\" نشر سفیر اردهال 1388، \"افسانه چشمه لاغر مردنی\" نشر تجسم خلاق 85، \"عطر خون: براساس زندگی شهید حسین یوسفی\" نشر قدیانی 1386، \"نژادپرستی صهیونیسم\" نشر قبله اول 83 ، \"آیا می‌دانید که ...؟\" نشر قبله اول 83، \"داستان دو خط\" نشر پژوهه 78، \"کوه روی شانه‌های درخت\" نشر شاهد 82، \"بگذار با تو بمانم، معرفی آثار بخش قطعه ادبی\" نشر نماز 82، \"قصه زنی که همه‌اش یاس‌های فلسفی داشت\" نشر روزگار 81، \"به کی می‌گن قهرمان: روایتی داستانی از زندگی شهید سیدعلی اندرزگو\" نشر سوره مهر 88، \"کلاه خود: برگرفته از زندگی شهید علی قزلباش\" نشر شاهد 86 ، \"زندگی غمبار یک بت خوشبخت\" نشر سفیر اردهال 1388، \"مجسمه نمکی \" نشر منادی تربیت 1385 ، \"برای شبنم چه اتفاقی افتاد؟\" نشر سروش 1385،\"روی شانه‌های درخت\"، \"روزی روزگاری\" نشر شباویز 85، و \"دو خط موازی\"،\"عروس آسمان\" دفتر نشر فرهنگ اسلامی 1379.

• فیلم:

یک روز پس از دهمین روز:  که با استقبال جهانی روبرو شد. این فیلم که در سی ‌و یکمین حضور بین‌المللی‌اش، موفق به دریافت جایزه ویژه (mention) از فستیوال فیلم اروپایی و سه جایزه بین المللی دیگر شد به روایت زندگی پیرمردی می‌پردازد که در ویرانه‌ها به سر می‌برد و به ‌شدت دلبسته شتری است که از آن تیمارداری می‌کند.

یک روز پس از دهمین روز: مستندی است که  تا کنون در سی و سه جشنواره بین المللی حضور داشته است. از جمله جوایز این فیلم در جشنواره های جهانی می‌توان به جایزه بزرگ فیلم مستند جشنواره باتومی گرجستان، بهترین مستند کوتاه جشنواره اسماعیلیه مصر، جایزه موفقیت سینمایی جشنواره آزا یونان و بهترین مستندهمایش تصویر عاشورا اشاره کرد.

روز پایان:  دومین ساخته مستند این فیلمساز است که چندی پیش جایزه‌ بهترین فیلم مستند جشنواره‌ سینما حقیقت 92 را دریافت کرد

شیار 143: به عنوان نویسنده و کارگردان فیلم.

کارگردان فیلم پرطرفدار «شیار 143» با تهیه کننده این فیلم محمدحسین قاسمی ازدواج کرد.

به گزارش تابناک، بنابراین خبر همزمان با روز مادر و سالروز ولادت حضرت زهرا(س) خبری در صفحه شخصی محمد قاسمی در شبکه اجتماعی فیس بوک منتشر شد که اعلام شد این زوج سینمایی در زندگی شخصی خود نیز همیار گشته و ازدواج کردند.

نرگس آبیار کارگردان زن سینمای ایران است که دو فیلم سینمایی خود را با نام های «اشیا از آنچه در آیینه می بینید به شما نزدیکترند» و «شیار 143» را نیز با محمد قاسمی کار کرده بود.

این دو زوج سینمایی در سی و دومین جشنواره فیلم فجر فیلم موفق «شیار 143» را اکران کردند که استقبال بسیار زیادی از سوی مردم و مسئولان را به همراه داشت.

این فیلم درباره خانواده‌ای است که به نوعی درگیر مساله جنگ بین عراق و ایران می‌شود. نرگس آبیار کارگردان این اثر سعی دارد در «شیار 143» به نقش زنان در دفاع مقدس بپردازد.