فیلم کلاس هنرپیشگی هجدهمین ساخته علیرضا داوودنژاد است که از 27 شهریور در سینماها اکران شده است. در این فیلم، خانواده داوودنژاد در نقش‌های واقعی خودشان بازی کرده‌اند.

فیلم کلاس هنرپیشگی، یکی دیگر از فیلم‌های خاص جناب داوودنژاد است. او که کارگردانی را از سال 1354 با ساخت فیلم نازنین شروع کرد در این سال‌ها توانسته زبان سینمایی خاص خود را بیابد و در همان طریق سلوک ‌کند. اغلب فیلم‌های داوودنژاد در گیشه موفق نبوده‌اند. این فیلم 116 دقیقه‌ای نیز از این قاعده مستثنی نیست.

خلاصه داستان
اعضای خانوادۀ داوودنژاد در یک کلاس هنرپیشگی شرکت می‌کنند که مدرّس آن خود جناب علیرضا داوودنژاد است. آنها در ادامه وارد یک بازی در متل قو می‌شوند و به دلیل مسائل اقتصادی و طلا، رو در روی یکدیگر قرار می¬گیرند.

مختصری درباره کارگردان
علیرضا داوودنژاد متولد سال 1332 در تهران است. او قبل از آنکه کارگردان شود فیلمنامه‌نویس بود و تاکنون شانزده فیلمنامه برای فیلم‌های دیگران نوشته است. از مهم‌ترین فیلمنامه‌های ساخته‌شده او می‌توان به این آثار اشاره کرد: تاراج/ ایرج قادری (1363)، عروس/ بهروز افخمی (1369)، طوطیا/ ایرج قادری (1377).
داوودنژاد تاکنون هجده فیلم ساخته است که فیلمنامۀ اکثر آنها را خودش به تنهایی نوشته است. بهترین و تحسین‌شده‌ترین اثر او تاکنون، فیلم نیاز (1370) بوده است؛ بر اساس فیلمنامه علی‌اکبر قاضی‌نظام.

نقد و نظر
کلاس هنرپیشگی یکی دیگر از فیلم‌های خاص جناب داودنژاد است که تکنیک آن، اختصاصاً در دست خود اوست. این روش فیلمسازی را نمی‌توان به سادگی نام نهاد و صرفاً می‌توان آن را با برخی کلمات توصیف کرد: مستند داستانی، سینمای تجربی، غیر متعارف، ضد قصه، دوربین روی دست و در نهایت پلان ـ سکانس‌های طولانی.

به گزارش جهان، یکی از کاربران گوگل پلاس با اشاره به سیزن ۸ سریال امریکایی «۲۴» که در سال ۲۰۰۸ ساخته شده است، در روایت لحظاتی جالب توجه از این فیلم نوشت:

اینجا در سازمان ملل؛ لحظاتی پیش، سخنگوی کاخ سفید تاکید کرد که روسای جمهور «تیلور» و «حسن» یک کنفرانس خبری مشترک برگزار خواهند کرد.
قویا انتظار می‌رود که رییس جمهور حسن لغو برنامه تولید سلاح هسته‌ای از سوی کشورش را اعلام کند.

رییس جمهورحسن اعلام کرده‌اند که ایشان این قرارداد را یک موفقیت تاریخی و شروعی تازه برای کشورش و همچنین کل منطقه خاورمیانه می‌دانند.

حسن: کشور من می‌پذیره که به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای نباشه، با نظارت کامل دیده‌بان‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی.

تیلور: ولی جناب رییس جمهور، شرایط ما این بود که بازرس‌ها آمریکایی باشن نه از آژانس.
فرهاد (برادرحسن) : تا حالا هم به اسم صلح توی خیلی چیزها تسلیم شدیم.

حسن: تسلیم کلمه درشتیه فرهاد. و واقعا غیر از جاه‌طلبی‌های هسته‌ای‌مون توی چه چیزی تسلیم شدیم؟؟
چرخودن ۶۰۰۰ سانتریفیوژ برای مانور سیاسی خوبه، ولی داره باعث می‌شه کشورمون ورشکست بشه !!

حقیقت اینه که این ما نیستیم که داریم بخشندگی می‌کنیم، رییس جمهور تیلور تحریم‌های اقتصادی رو برداشته و پیشنهاد یه بسته حمایتی به ارزش میلیاردها دلار داده. هر چیزی می‌خواستیم گیرمون اومده فرهاد.

پادشاه شن‌ها (King of the Sands؛ ملك الرمال) عنوان فیلم تاریخی است که تاریخ بوجود آمدن رژیم آل سعود در سرزمین حجاز و نجد را حکایت می‌کند.
 

این فیلم در سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۲ توسط کارگردان معروف سینمای عرب نجدت انزور کارگردانی شده و هنرپیشه معروف ایتالیایی فابیو تستی در نقش عبدالعزیز (ابن سعود) سرکرده قبیله سعودی و هنرمند انگلیسی بیل فلووز در نقش جان فيلبي جاسوس انگلیس به هنرنمايي در آن پرداخته‌اند.
 

در این فیلم «مارکو فوشی» دوران جوانی ملک عبدالعزیز و «فابیو تستی» سالمندی ملک عبدالعزیز را بازی می‌کنند و در آن بازیگرانی از انگلیس، ترکیه، سوریه و لبنان حضور دارند.

این بازیگر 69 ساله سینما که متخصص هنرهای رزمی هم هست، به صورت متناوب در فیلم‌های هنگ‌کنگی و انگلیسی زبان بازی داشته است.

جکی‌چان که متولد سال 1954 است به دلیل علاقه‌اش به ورزش هنرهای رزمی، در دوران نوجوانی به فراگیری آن پرداخت و بعدها در فیلم‌های سینمایی‌اش، بهره ‌زیادی از این هنر گرفت. او کار بازیگری را از سال 1962 با حضور در محصولات داخلی شروع کرد و پس از بازی در تعدادی نقش کوتاه و مکمل، در اواسط دهه هفتاد میلادی تبدیل به بازیگری درجه یک و سرشناس در سرزمین مادری خود شد.

جکی‌چان در دهه هشتاد میلادی با بازی در مجموعه فیلم انگلیسی زبان فرار کانینبال به تماشاگران آمریکایی و اروپایی معرفی شد. با وجود موفقیت نسبی در هالیوود، این بازیگر به بازی در فیلم‌های هنگ‌کنگی ادامه داد و در مصاحبه‌هایش گفت حاضر نیست به نفع هالیوود، سینمای کشورش را رها کند. در سال 1998 با باری در قسمت اول کمدی اکشن ساعت شلوغی، توانست نقش اصلی یک فیلم هالیوودی را به دست بیاورد. تا قبل از او ، هیچ یک از بازیگران قاره آسیا به چنین موفقیتی دست پیدا نکرده بودند.

این فیلم صاحب دو قسمت دیگر هم شد و قرار است قسمت چهارم آن هم وارد مرحله تولید شود، ظهر شانگهای (که صاحب قسمت دوم شد) تاکسیدو و مدالیون از دیگر فیلم‌های انگلیسی زبان جکی‌چان هستند. او در نسخه دوباره سازی بچه کارانه هم بازی کرده و صدای خود را به یکی از کاراکترهای اصلی مجموعه فیلم انیمیشنی پاندای کونگ فویی قرض داده است.

چهره واقعی خرم سلطان. حتماً یا از طرفداران پر و پا قرص سریال ترکی حریم سلطان هستید یا اسم آنرا بارها شنیده اید. سریال حریم سلطان به اتفاقات درون حرمسرای سلطان سلیمان عثمانی می پردازد و داستان زندگی تنها زنی که توانست به صورت همسر نکاحی سلطان در آید ...

چهره واقعی خرم سلطان. حتماً یا از طرفداران پر و پا قرص سریال ترکی حریم سلطان هستید یا اسم آنرا بارها شنیده اید. سریال حریم سلطان به اتفاقات درون حرمسرای سلطان سلیمان عثمانی می پردازد و داستان زندگی تنها زنی که توانست به صورت همسر نکاحی سلطان در آید ...

چهره واقعی خرم سلطان. حتماً یا از طرفداران پر و پا قرص سریال ترکی حریم سلطان هستید یا اسم آنرا بارها شنیده اید. سریال حریم سلطان به اتفاقات درون حرمسرای سلطان سلیمان عثمانی می پردازد و داستان زندگی تنها زنی که توانست به صورت همسر نکاحی سلطان در آید را به تصویر کشیده است: خرم سلطان.

شاید تاکنون به این فکر کرده اید که چهره واقعی خرم سلطان به چه شکل است؟! آیا شبیه بازیگری که این نقش را ایفا کرده هست؟

جواب اینست: آری !

خرم سلطان (۱۵۰۶ - ۱۵ آوریل ۱۵۵۸) با نام اصلی روکسلانا یا الکساندرا لیسوفسکا همسر سلطان سلیمان قانونی بود.

منابع سدهٔ شانزدهم عثمانی دربارهٔ نام او به هنگام دوشیزگی سکوت کرده‌اند اما چندین سده بعد در روایت‌های مردمی اوکراین که اولین بار در سدهٔ نوزدهم ثبت شده‌اند، از او با نام آناستازیا یاد شده‌است و طبق روایت‌های لهستانی، نام او الکساندرا لیسوفسکا بوده‌است.

در زبان‌های اروپایی از او بیشتر با عنوان روکسلانا نام برده‌اند و در ترکی با عنوان خرم و در عربی با عنوان کریمة‎.

به گزارش «تابناک»،‌‌ همان زمان که پروژه لاله بالا گرفت و تابناک از پرداخت ۶۵۷۰ میلیون تومان به این پروژه خبر داد، شنیده‌هایی درباره عوامل این پروژه نیز مطرح شد که در نوع خود جالب بود. ظاهراً با برخی از عوامل این فیلم قراردادی این گونه بسته شده که حتی در دوران تعطیلی پروژه نیز در اختیار این پروژه باشند و ماهیانه رقمی ‌دریافت کنند؛ برای نمونه، تورج منصوری، فیلمبردار‌ این پروژه با همین فرمول عجیب، ماهیانه ۳۵ میلیون تومان دریافت می‌کرد و بنا بر ‌این قرارداد، این رقم حتی در روزهایی که پروژه تعطیل بوده، به وی تعلق گرفته است.

در این میان، درباره دستمزدهای بازیگران این فیلم نیز گفت‌و‌شنودهای فراوانی درگرفته بود که «تابناک» به واسطه ‌اطمینان نداشتن از رقم آن‌ها، از بیانش صرف‌نظر کرد؛ هرچند نمی‌شد از رقم‌های چشمگیر آن‌ها به سادگی گذشت. برخی از بازیگران قراردادهایی شبیه منصوری امضا‌ کرده بودند و در واقع حتی بدون حضور جلوی دوربین و در زمان تعطیلی پروژه نیز دستمزد ماهیانه‌شان برقرار بود که شیوه چندان اقتصادی نیست؛ اما وقتی بودجه از بیت‌المال پرداخت می‌شود، میلیون‌ها تومان کمتر یا بیشتر چه توفیری می‌کند؟

در همین پروژه درباره رقم قرارداد نیکی کریمی نیز اعداد بسیار بزرگی مطرح می‌شد که سرانجام یکی از آگاهان به خبرنگار «تابناک» گفت: رقم قرارداد بسیار پایین‌تر از آنچه در افکار عمومی مطرح شده‌‌ و حتی زیر ۱۰۰ میلیون تومان است؛ عددی که چند روز پیش در برخی رسانه‌ها منتشر شد.

اما اعلام حدودی این رقم با یک واکنش ‌همراه بود: «اجازه ندارم رقم را بگویم. رقم قرارداد بازیگران، خصوصی و جزو مسائل شخصی‌شان است». نیکی کریمی نیز اساساً حاضر به گفت‌و‌گو نشد و گویا احتمال می‌دهد این روز‌ها درباره چه از او خواهند پرسید.

همین وضعیت درباره حمید فرخ‌نژاد نیز درست بود و از قرارداد میلیاردی او برای فیلم پرهزینه استرداد متعلق به فارابی سخن به میان می‌آمد و در ‌‌نهایت تهیه کننده اعلام کرد او برای این پروژه ماهیانه ۸۰ میلیون دریافت کرده که با یک حساب سرانگشتی، برای شش ماه، ۴۸۰ میلیون تومان برآورد شد و در ‌‌نهایت تهیه‌کننده اعلام کرد، فرخ‌نژاد ۳۰۰ میلیون تومان برای این پروژه دریافت کرده و در ‌‌نهایت مشخص نشد، فرخ‌نژاد دقیقاً چه رقمی گرفته، همان گونه که مشخص نشد نیکی کریمی چه رقمی دریافت کرد و آیا اعدادی که درباره قرارداد کریمی برای لاله گفته می‌شود درست‌ و آیا او گران‌ترین بازیگر کنونی سینمای ایران شده است؟

این فضا در حالی پیش روی سینمای ایران است که سینماگران به محض تغییر مدیریت درخواست شفاف‌سازی در خصوص پروژه‌ها کردند و امروز نیز بیش از صد سینماگر از شیوه تازه سازمان سینمایی و طباطبایی‌نژاد، رئیس مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی حمایت کردند؛ اما این حمایت احتمالاً مشمول حال خودشان نمی‌شود. در واقع حتی بسیاری از سینماگرانی که پای این لیست را امضا‌ کرده‌اند، اگر بحث انتشار رقم دقیق قرارداد‌هایشان در یک دهه اخیر پیش کشیده شود، نخستین اشخاصی هستند که نسبت به این موضوع موضع منفی خواهند گرفت، چه رسد به آنهایی که در قبال این شفافیت اطلاعات سکوت‌ کردند.

بگذارید نیکی کریمی را که حاضر به گفت‌و‌گو نشد و هنوز درباره رقم قراردادش حرف و حدیث‌هایی در میان است، با نیکول کیدمن، بازیگر مشهور آمریکایی مقایسه کنیم. در یک سو، بعید است قیمت یکی از قراردادهای کریمی را ‌شفاف بیابید و در سوی دیگر، سنت به سنت قراردادهای خانم بازیگر برای افکار عمومی مشخص است.

کیدمن که ‌با دریافت ۹۲۸ هزار دلار برای هر دقیقه حضور در یک مجموعه فیلم تبلیغاتی ـ که هر یک چهار دقیقه و معادل ۳.‌۷۱ میلیون دلار تمام شد ـ عنوان گران‌ترین بازیگر را در کتاب گینس به نام خود ثبت کرده بود، کارنامه مالی کاملاً شفافی دارد که می‌توان درباره تمامی بازیگران مطرح حاضر در اروپا و آمریکا، ‌مشابهش را یافت.

‌روزهای تندر (۱۹۹۰) ۲۰۰ هزار دلار
 بیلی باتگیت (۱۹۹۱) ۲۰۰ هزار دلار
 دور و دراز (۱۹۹۲) ۲۵۰ هزار دلار
 زندگی من (۱۹۹۳) ۵۰۰ هزار دلار
 بتمن برای همیشه (۱۹۹۵) ۲. ۵ میلیون دلار
 تصویر یک بانو (۱۹۹۶) ۲. ۵ میلیون دلار
 مصلح (۱۹۹۷) ۵ میلیون دلار
 جادوی سیاسی (۱۹۹۸) ۶ میلیون دلار
 چشمان کاملاً بسته (۱۹۹۹) ۶. ۵ میلیون دلار
 شهر فرشتگان (۲۰۰۱) ۷ میلیون دلار
 دیگران (۲۰۰۱) ۷ میلیون دلار
 دختر جشن تولد (۲۰۰۱) ۱. ۵ میلیون دلار
 ساعت‌ها (۲۰۰۲) ۷. ۵ میلیون دلار
 داگویل (۲۰۰۳) ۲. ۸ میلیون دلار
 کوهستان سرد (۲۰۰۳) ۱۵ میلیون دلار
 تولد (۲۰۰۴) ۱۵ میلیون دلار
 مترجم (۲۰۰۵) ۱۵ میلیون دلار
 افسون‌شده (۲۰۰۵) ۱۷ میلیون دلار
 تهاجم (۲۰۰۷) ۱۷ میلیون دلار
 استرالیا (۲۰۰۸) ۱۳ میلیون دلار
  
و به این صفحه نگاه کنید که برای سایر بازیگران نیز وجود دارد و درآمد بازیگران را به طور متوسط در ثانیه ارزیابی می‌کند؛ شفافیتی که بعید است در سال‌های آتی نیز به سادگی در کشورمان شاهدش باشیم و بزرگ‌ترین مانعش، بزرگ‌ترین ذینفع‌هایشان یا همان سینماگران هستند. آیا این محرمانه‌ها به مدد تدابیر مدیریتی در چهار سال پیش رو، کاملاً شفاف خواهد شد و اعلام دستمزدهای سینماگران به امری روتین و عادی مبدل خواهد شد که ارزیابی اقتصادی در سینمای ایران را ساده‌تر از گذشته سازد؟