به وجود آمدن دستگاه هایی نظیر تلفن، موبایل، ماشین پیام گیر و ... توانست مقوله ارتباط را تا حدود زیادی تحت الشعاع قرار دهد اما ایجاد فضای سایبرنتیک و گسترش جهانی آن، موجب حرکت جهشی در حوزه ارتباطات شد. شاید بتوان استفاده از پست  الکترونیکی را اولین گام ارتباطی در فضای سایبر دانست، بعد از آن بود که ارتباط های متنی، تصویری و صوتی از طریق ابزارهای الکترونیکی جایگاه ویژه ای در بین مردم پیدا کرد به نحوی که امروز این سیستم ها یکی از اساسی ترین شقوق ارتباطی مردمان جهان می‌باشد. در این راستا بود که فضای سایبر توانست فاصله ها در میان جهانیان را کم کند. به وجود آمدن رسانه‌های اجتماعی(Social Media) منجر به تعاملات میان افراد در جوامع مختلف شد این سیستم ارتباطی توانست با ایجاد محتوی توسط کاربر، و سپس به اشتراک گذاشتن و یا تبادل اطلاعات گامی مهم در تحولات ارتباطی رقم بزند.

 

با گذشت زمان و بسط پیدا کردن زیر ساخت های مخابراتی در کشور های مختلف جهان و به وجود آمدن شبکه های اجتماعی به عنوان یکی از زیر مجموعه های رسانه های اجتماعی، این وضعیت ارتباطی دچار تحول زیادی شد و توانست جایگاه ویژه ای در میان کاربران اینترنت پیدا کند.

 
 امروزه شبکه های اجتماعی نظیر فیسبوک، گوگل پلاس و توئیتر یکی از اصلی ترین راهکار های ارتباطی ما بین بسیاری از مردم جهان می باشند اما مسئله این شبکه ها صرفا به ارتباط های جهانی خلاصه نمی‌شود. بلکه با کمی تعمق بیشتر در آن می‌توان به موضوع پیچیده ای نظیر زندگی دوم (Second Life) و چرایی استقبال روز افزون کاربران فضای سایبر از این شبکه ها را مورد بررسی قرار داد.

قدیم‌ترها عکس گرفتن سخت بود به دلیل اینکه هر کسی توان خرید دوربین عکاسی را نداشت و انگار آن زمان‌ها علاقه زیادی به ثبت روزها نبود اما این روزها دوربین‌های دیجیتال کوچک و گوشی‌های دوربین‌دار چنان تب عکاسی را بین مردم زیاد کرده است که تقریبا نیمی از مردم لحظه به لحظه روزهای خود را ثبت می‌کنند و همه به نحوی درگیرگرفتن عکس از خود و اطرافیان‌شان هستند اما مسئله مهم این است که آیا همه خوش‌عکس هستیم و به چه کسانی بد عکس می‌گویند؟ آیا یک عکاس خوب می‌تواند از یک شخص بد عکس یک عکس خوب بگیرد؟ یا چه کنیم تا خوش‌عکس باشیم؟ این سؤالات همیشه در ذهن کسانی وجود دارد که عکس گرفتن را دوست دارند. نادر داوودی - عکاس سرشناس ایران- با پیشنهادات خود به ما کمک می‌کند تا جواب این سؤال‌ها را به دست بیاوریم.

چه کسانی فتوژنیک هستند

در عکاسی مفهوم خوش‌عکس بودن را فتوژنیک می‌گویند، یعنی کسی که ذاتا در ژن او چيزي است که می‌توان از او عکس خوب گرفت، یعنی این مسئله در «دی ان ای»  شخص وجود دارد و این افراد چند ویژگی دارند كه معمولا تشخیص آن برای عکاسان آسان است. وقتی یک عکاس در یک جمع حضور دارد به طور ناخودآگاه علاقه‌مند است از یک شخص خاص عکس بیشتری بگیرد، یک بخشی از این مسئله مربوط به زیبایی شخص می‌شود و بخش مهم آن این است که عکاس متوجه می‌شود وقتی از آن شخص عکس می‌گیرد او در جمعی که حضور دارد ارتباط صحیح‌تری با دوربین برقرار می‌کند که اين یک مسئله کاملا حسی، درونی و روانی است به اصطلاح می‌گوییم از دوربین نمی‌ترسد و به‌راحتی با دوربینی که به او توجه می‌کند ارتباط برقرار می‌کند و از آن فرار نمی‌کند. ترس از دوربین فقط در بین انسان‌های عادی نیست؛ هستند چهره‌های سرشناسی در دنیا که از دوربین فراری‌اند و به هیچ‌وجه نمی‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند و البته هستند آدم‌هایی که اصلا چهره و سرشناس نیستند اما به‌عنوان مثال در یک جمع فامیلی یا یک پیک‌نیک به قدری با دوربین راحت هستند که غیر قابل باور است.

مدتی پیش ساعت ۲۱ شب در خیابان معراج اصفهان چند تن از اراذل اوباش پس از تجاوز به یک زن او را با ماده ی مخدر شیشه از حالت طبیعی خارج کرده و او را با اندامی کاملا عریان در خیابان رها می کنند.

با سلام
در مرداد 1392 برای 20 نفر از افرادی که: