هنگامی که برای فیلم «هیس...» تحقیقات میکردم و با موارد متعددی مواجهه حضوری یا مکتوب داشتم، درباره برخی اتفاقات که در حوزه ورزش همچون شنا برای پسرها رخ داده نیز مطالب مستندی خواندم. بار سنگینی را به دوش میکشیدم. برای همین تلاش کردم با فیلم آخرم، بخشی از آن را به تصویر بکشم.
پوران درخشنده ضمن بیان تألم روحی پس از اطلاع از وقایع رخ داده در مدارس فوتبال برای کودکان پسر، از حرکتی که برای مبارزه با کشتن روح کودکان این سرزمین شکل گرفته، حمایت و از شجاعتی که در پوشش زوایای پنهان این فاجعه انسانی نهفته است، قدردانی کرد.
به گزارش «تابناک»، کارگردان فیلم درخشان «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» با تأکید بر ابعاد وسیعی که برخی از حوادث به ظاهر کوچک نظیر تعرض به کودکان در جامعه پدید میآورد، از لزوم توجه بیشتر افکار عمومی به این مسأله و آگاهسازی بیش از پیش خانوادهها و به ویژه کودکان نسبت به چنین اتفاقاتی سخن به میان آورد و خواستار حفظ مستمر و فراگیری این توجه عمومی برای کاهش چنین رویدادهایی در سطح جامعه ایران شد.
پوران درخشنده در گفتوگو با «تابناک» ضمن اشاره به سلسله مطالب «تابناک» پیرامون تعرض به کودکان از بیان این مطالب و رسانهای شدنش در عوض پردهپوشی بیجا، حمایت و خاطرنشان کرد: آنچه شما در قالب انتشار این اخبار انجام دادید و آن حرکتی که آقای فریادشیران و آقای شجاعی در همین راستا پی گرفتهاند، ریسکی بوده که به جان خریدهاند و منافع شخصیشان را ـ که شاید به خطر بیفتد ـ برای پیگیری این موضوع حیاتی به گوشهای نهادهاند و نمیتوان شجاعتی که این رسانه و این اشخاص انجام دادند، نادیده انگاشت.
این کارگردان متعهد سینما افزود: هنگامی که برای فیلم «هیس...» تحقیقات میکردم و با موارد متعددی مواجهه حضوری یا مکتوب داشتم، درباره برخی اتفاقات که در حوزه ورزش همچون شنا برای پسرها رخ داده نیز مطالب مستندی خواندم. بار سنگینی را به دوش میکشیدم. برای همین تلاش کردم با فیلم آخرم، بخشی از آن را به تصویر بکشم.؛ اما ابعاد ماجرا، وسیعتر، حساستر و دردآورتر از آن است که بتوان کامل آن را انتقال داد.
این کارگردان متعهد سینمای ایران تأکید کرد: انتظارم این است که نمایندگان مجلس نیز در چنین مباحث کلیدی با حساسیت برخورد کنند. شاید بسیاری از نمایندگان مجلس، فیلم «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» را هم ندیده باشند، ولی گمان میکنم با توجه به معضلاتی که یک تعرض به یک کودک برای کل اجتماع در بلند مدت در پی دارد، باید شاهد حساسیت بیشتری در میان نمایندگان مردم باشیم. به شخصه پس از خواندن مطالب درباره سرنوشت غمانگیزی که بر سر کودکان در برخی مدارس فوتبال آمده، به شدت گریه کردم و الان که با شما صحبت میکنم، نفسم بالا نمیآید.
درخشنده همچنین درباره سلسله سفرهایی که برای اکران بینالمللی «هیس! دخترها فریاد نمیزنند» داشته، به طور خاص به سفرهای هند و آمریکا اشاره کرد و گفت: پس از آنکه آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک یا همان اسکار از ما خواست تا سناریو فیلم را برای آرشیو این آکادمی ارائه بدهیم تا سینماگران و دانشجویان بتوانند در برنامههای مطالعاتیشان استفاده کنند، در سطح بینالملل شاهد افزایش توجهات نسبت به این فیلم بودیم.
در همین راستا اکرانهایی با حضور اساتید و دانشجویان در UCLA و UCI داشتیم و در جشنواره ارواین که در کالیفرنیا برگزار میشود، با استقبال وسیعی روبهرو شدیم و جایزه بهترین فیلم از منظر مخاطبان را در آمریکا نیز به دست آوردیم که برای ما نشان داد این درد مشترک در همه جهان یک حس مشترک را در پی دارد.

این کارگردان زن سینمای ایران درباره سفر به هند نیز از برقراری دوباره این حس مشترک گفت و یادآور شد: در تعداد چشمگیری از جشنوارههای مهم هند از جمله گوآ، چنای، کرالا، بمبئی و... که جشنوارههای درجه یک این کشور هستند، از فیلم استقبال بینظیری شد و طولانیترین صفهایی که شکل میگرفت، برای این فیلم بود. در سکوت حین اکران فیلم در سالنهای هند، جو سنگینی دیدم و بغض دختران و زنان هندی را میدیدم که تعداد بالایی از آنها، شخصاً این تجربه تلخ را داشتند و حین نمایش فیلم چه رویارویی با خودشان داشتند!
پس از یکی از اکرانها، آقایی گوشه مانتوی مرا گرفت و بوسید و گفت این فیلم برای سینمای هند، حکم جواهر را دارد و از وقوع این اتفاقات در بستر برخی خانوادههای هندی صحبتهایی کرد که از بحرانی بودن شرایط جامعه هند حکایت داشت.
درخشنده درباره اکران جهانی آخرین فیلمش توضیح داد: به واسطه حس مشترکی که اشاره کردم و مضمون جهانی فیلم، در اکرانهای بینالمللی با استقبال وسیعی روبهرو شدم؛ اما واقعاً تا چه اندازه میتوان یکتنه در این میدان پیش روم؟ در این باره با مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد رایزنی کردم، ولی تاکنون کاری نشده است. رایزنیهای فرهنگی نیز به هفتههای فیلم بسنده میکنند و پیگیر اکران فیلمهای ایرانی در کشورهای هدف نیستند و واقعاً هفتههای فیلم، اتفاق بزرگی برای سینمای ایران نیست و ایجاد ذائقه تازه نسبت به سینمای ایران در مخاطب خارجی نمیکند.
در سالهای اخیر، بسیاری از کشورها از جمله کره و ژاپن توانستند ذائقه مخاطب ایران را نسبت به آثارشان حساس کنند؛ اما متأسفانه ما در این زمینه نتوانستیم عمل کارآمدی داشته باشیم؛ ای کاش در این زمینه شاهد برنامهریزی راهبردی بودیم!
این کارگردان درباره تازهترین اثرش گفت: «خانم، مال معرفی کنید»؛ لحن جدی درباره طلاق و مهریه دارد و پس از گذراندن مراحل تحقیق، سناریویاش در مراحل تکمیلی است. به هر حال این درد بزرگی است که از هر ده ازدواج، هفت مورد منجر به طلاق میشود و پایههای خانوادههای ایرانی تا این حد سست شده است.